Wieshaid van Jezus Sirach 40
01Elk mensk krigt n bult zörg te verwaarken,
Adam zien noazoaten droagen n swoar jok,
van dag òf aan dat ze moeke heur schoot verloaten hebben,
aan dag tou dat ze weeromkommen noar moeke van ons aalmoal.
02Heur prakkezaaiern komt van t besef van wat kommen zel,
ze worden overheerst deur benaauwdens veur dag van heur dood.
03Dij op zien hoge, schitternde troon zit,
mor ook dij deelzit in stof en aask,
04dij roodsangen dragt, en kroon,
mor ook dij n roege, linnen boezeroen aan het -
05aalmoal hebben ze wait van gram en ofgunst, verbiestern en onrust,
baang wezen veur dood, vrok en roezie.
Snaachts op bèr, as ze rusten,
brengt sloap heur nije onrust,
06ze kriegen zuver gain rust,
in heur dreumen worden ze net zo muid as overdag,
verschrikt deur wat ze zain,
as mensken op vlucht veur oorlog.
07As nood t hoogst is, worden ze wakker,
verboasd dat ze baang wazzen veur niks.
08Zo gaait dat mit aal wat leeft, mit mensk en daaier,
mor bie zundoars is t nog zeuvenmoal slimmer;
09veur heur is t dood, geweld, stried, sweerd,
rampen, honger, onderdrokken en ploagen.
10 Dit wer aalmoal schoapen veur lu zunder wet of gezag,
veur heur is wottervloud kommen.
11 Ales wat tou eerde oetkomt, gaait noar eerde weerom,
ales wat tou wotter oetkomt, gaait noar zee weerom.
|